Żona Maria (1904-1993) pracowała w koneckim biurze PTTK, będąc przewodniczącą oddziałowego koła emerytów i rencistów, a także aktywnym członkiem Komisji Opieki nad Zabytkami. Ukończył Miejską Szkołę Rosyjską w Końskich i roczny kurs buchalteryjny w Krakowie. Od strajku szkolnego w 1907 roku brał udział w tajnych zebraniach niepodległościowych. W dniu 1 maja 1916 oku wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej w Końskich. Był jej czynnym członkiem do 1.11.1918 roku biorąc udział w rozbrajaniu okupantów. W latach 1912-1914 pracował w Sądzie Pokoju. Następnie od 1916 roku, aż do emerytury w Urzędzie Skarbowym w Końskich, zajmując różne stanowiska, od samodzielnego referenta do kierownika działu wymiarowego i zastępcy Naczelnika Urzędu. W czasie okupacji działał w ruchu oporu i wywiadzie wojskowym. Był społecznikiem. Należał do wielu organizacji i stowarzyszeń. Między innymi był przewodniczącym Związku Zawodowego Skarbowców, członkiem Zarządu Powiatowej Rady Związków Zawodowych, sekretarzem Stronnictwa Demokratycznego i sekretarzem innych struktur powiatowych : Komitetu Premiowej Pożyczki Odbudowy Kraju oraz Komitetu Odbudowy m. Stołecznego Warszawy. Był jednym z pierwszych członków Oddziału Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego założonego w 1935 roku w Końskich. Po wojnie, wspólnie z Mieczysławem Sokalskim, Józefem Sporyszem i Engelbertem Fajkoszem podjął się reaktywowania działalności PTK na Ziemi Koneckiej. Po reorganizacji w 1950 roku został członkiem Zarządu Oddziału Polskiego Towarzystwa Turysyczno-Krajoznawczego. Przez dziesięć lat, do 1969 roku pełnił funkcję sekretarza tego oddziału. Założył sekcję kolarską będąc jej pierwszym kierownikiem. W ramach sekcji organizował rajdy rowerowe i prowadził wycieczki krajoznawcze do obiektów zabytkowych znajdujących się na terenie rozległego wówczas powiatu koneckiego. W roku 1965 uzyskał uprawnienia Społecznego Opiekuna Zabytków. Swoją opieką obejmował „Domek wnuczętów” i basztę wchodzącą w skład zespołu pałacowego Małachowskich. Od 1974 roku działał w oddziałowej Komisji Opieki nad Zabytkami i Ochrony Przyrody. Uczestniczył również w pracach Sekcji Krajoznawczej organizując dla jej członków szkoleniowe wycieczki autokarowe. 

Za pracę zawodową i działalność społeczną był wielokrotnie wyróżniany. Został odznaczony między innymi : Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978), Medalem Niepodległości (1933), Medalem Zwycięstwa i Wolności (1946), wspólnie z żoną Marią Medalem Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (1978), Odznaką Grunwaldzką (1946), złotą Honorową Odznaką PTTK (1976), Odznaką 25 lat w PTTK (1976), srebrną Odznaką Za Opiekę nad Zabytkami (1975), złotą Odznaką Honorową Polskiego Związku Emerytów (1976). Otrzymał też nagrodę Ministra Kultury i Sztuki (1970), dyplomy Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Kielcach oraz Dyplom Honorowym Zarządu Głównego PTTK z okazji X rocznicy zjednoczenia ruchu turystycznego i krajoznawczego w Polsce (1960). Zmarł w dniu 6 marca 1979 roku w Końskich i tam został pochowany.

Biogram Władysława Łasińskiego został opracowany na podstawie protokołów komisji Oddziału PTTK w Końskich oraz kronik i ksiąg ewidencyjnych członków PTTK znajdujących się w jego zbiorach, a także na podstawie życiorysu przekazanego w dniu 14.01.2008 r. przez wnuczka Macieja Łasińskiego (w zbiorach autora). 


Opracował : Wojciech Pasek.