Leokadia Kwietniewska (1911 -1978)

Leokadia Kwietniewska urodziła się 16 września 1911 roku w Czerwonym Moście koło Końskich. Była córką Szymona Stachurskiego i Anastazji z domu Niewęgłowskiej oraz żoną Zygmunta Kwietniewskiego, zasłużonego dla Ziemi Koneckiej krajoznawcy i opiekuna zabytków. Całe swoje życie poświęciła Końskim. Od 1928 roku uczęszczała do Żeńskiego Gimnazjum Filologicznego Cecylii Juszczakiewicz.

Z powodu likwidacji tej szkoły dalszą naukę pobierała w zakresie szkoły średniej prywatnie. Końcowy egzamin złożyła przed państwową komisja kwalifikacyjną W 1930 roku pracowała jako instruktor Przysposobienia Wojskowego Kobiet i Wychowania Fizycznego udzielając instruktaży kobiecym drużynom PWiWF w Państwowej Fabryce Amunicji w Skarżysku Kamiennej. W latach 1930-33 ukończyła kursy zawodowe : instruktora sanitarnego w Rudzewie, kursy ratownictwa sanitarnego i LOPP w Końskich i kurs samarytański w Garczynie. W roku 1932 założyła i prowadziła żeńską drużynę strzelecką. Działała również w Straży Pożarnej prowadząc drużynę samarytańską. Podczas okupacji, jako sanitariuszka w Armii Krajowej pod pseudonim „Lidka” udzielała pomocy w opatrywaniu ran partyzantom i skoczkom radzieckim. Wspierała stacjonujących we wsi Chełb uciekinierów z obozu jenieckiego na tzw. budowie w Końskich. Po wojnie w 1947 roku z ramienia ZG PCK zorganizowała i przeprowadziła pierwszy kurs sanitarny w Końskich, który ukończyło 30 pielęgniarek i 3 pielęgniarzy. Od 1949 roku pracowała jako instruktor sanitarny PCK na powiat konecki.. W latach 1950-51 była higienistką szkolna w Państwowym Liceum Pedagogicznym oraz wykładowcą w Średniej Szkole Zawodowej w Końskich. W roku 1951 została pracownikiem, a rok później kierownikiem Cechu Rzemiosł Różnych w Końskich. 


W 1969 roku wstąpiła do Polskiego Towarzystwa Turystyczno Krajoznawczego. Poświęcała się na rzecz ratowania zdewastowanych obiektów zabytkowych. Współorganizowała Komisję Opieki nad Zabytkami i Ochrony Przyrody przy Oddziale PTTK w Końskich. W 1971 roku została sekretarzem tej komisji, a od roku 1977 jej przewodniczącą. W okresie tym zdobyła uprawnienia Społecznego Opiekuna Zabytków podejmując się opieki nad basztą z murem okalającym park i zespół pałacowy w Końskich. Od 1978 roku była też Strażnikiem Ochrony Przyrody. Pod jej przewodnictwem komisja rozrosła się do największej w kraju, skupiając ponad 100 członków - wolontariuszy. Począwszy od 1969 roku organizowała cykliczne, regionalne sejmiki i sympozja naukowe, które odbywały się za każdym razem w innej, historycznie atrakcyjnej miejscowości powiatu koneckiego. Przyczyniła się do odnalezienia i odrestaurowania pomnika Tadeusza Kościuszki oraz do oznakowania wszystkich obiektów zabytkowych w mieście specjalnymi tablicami informacyjnymi.

Za zasługi oddane w walce z okupantem, pracę zawodową i działalność społeczną była wielokrotnie odznaczana. Między innymi otrzymała : Krzyż Partyzancki (1976), Medal Zwycięstwa i Wolności (1945), Odznakę Grunwaldzką (1972), Odznakę Za Zasługi dla Kielecczyzny (1975), złotą Honorową Odznakę Ligi Kobiet (1974), srebrną Odznakę Honorową PTTK, złotą Odznakę „Za opiekę nad zabytkami” (1976) oraz nagrody Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Kielcach.

Zmarła w dniu 15 września 1978 roku w Końskich i tam spoczywa na cmentarzu wraz z mężem w rodzinnym grobowcu.

Biogram Leokadii Kwietniewskiej został opracowany na podstawie protokołów Zarządu i komisji Oddziału PTTK w Końskich oraz kronik i ksiąg ewidencyjnych członków PTTK znajdujących się w jego zbiorach, a także na podstawie napisanego własnoręcznie życiorysu ( w zbiorach autora).